Gloria

Mieciek

"Gloria"

Krzewy zaszumiały od porannego wiatru
Oto rodzi się nowy dzień
Coś w oddali gwiżdże do taktu
Harmonia bije zeń.

A gdyby tak oddać się mocy wiatru
Móc się połozyć w zroszonej trawie
Chcieć tańczyć w polu, słuchać skowronków
I oddać się wiecznej zabawie

Euforii oddać się poranka
Budzić powoli do życia świat
Iść razem z promykiem słońca.
Eldorado. Tam leci Ptak!

Asy przestworzy, małe słowiki
Gonią za odpływającą mgłą
Agonia nocy, słoneczne promyki
Trawa pokryta jej bezbarwną krwią

Kogut już pieje, pierś swą nadyma
Ospale budzą się wszelkie stworzenia
Pustkę wypiera rosnąca wrzawa
Maluje się sens istnienia.